اکران فوتبال در موقعیت آفساید
تاریخ انتشار: ۱۸ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۷۱۳۲۰
آفتاب‌‌نیوز :
خبرگزاری رسمی دولت به ماجرا کاملا خوش‌بین است و شورای صنفی نمایش برای پخش مسابقات احتمال ۹۰درصدی قائل شده؛ نه‌تن‌ها هنوز هیچ خبر رسمی‌ای در این‌باره منتشر نشده که تردید‌های جدی درباره اکران فوتبال در سینماها وجود دارد. سینماداران در روزهای کسادی گیشه، از نمایش مسابقات جام‌جهانی استقبال می‌کنند، ولی ممکن است برخی ملاحظات امنیتی، مانع از تحقق رؤیای اکران فوتبال در پردیس‌ها شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اواسط تابستان امسال بود که رئیس انجمن سینماداران کشور اعلام کرد پخش ۳مسابقه تیم ملی فوتبال کشورمان در سینماها قطعی شده است؛ اظهارنظری که خیلی زود مورد استقبال فعالان حوزه سینما قرار گرفت و حتی کار به جایی رسید که پیشنهاد نمایش مسابقات مهم جام‌جهانی در سالن‌های سینمایی نیز مطرح شد.
در آخرین روزهای تابستان، اما روح‌الله سهرابی، مدیرکل دفتر نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمایی اعلام کرد هنوز نمایش فوتبال در سالن‌های سینما قطعیت نیافته و به‌زودی در این‌باره تصمیم‌گیری می‌شود؛ اتفاقی که متأسفانه در هیاهوی ناآرامی‌های مهر و آبان‌ماه مسکوت ماند تا امروز که کمتر از ۲هفته تا برگزاری این مسابقات باقی‌مانده، همچنان مشخص نباشد که آیا رقابت‌های مهم جام‌جهانی در سینماها نمایش داده می‌شود یا خیر. نکته اینجاست که آیا در شرایط فعلی می‌توان سالن‌های سینما را به استادیوم‌های ورزشی تبدیل کرد؟ ایرنا کاملا به ماجرا خوش‌بین است: «شاید روی کاغذ اینگونه اندیشیده شود که نهاد‌های ذیربط به‌دلیل ناآرامی‌های فعلی، از انجام این مهم سر باز زده و مخالف با نمایش فوتبال در سینما‌های کشور باشند، اما طبق بررسی‌های به عمل آمده، این نهاد‌ها نه‌تن‌ها مخالف انجام این مهم نیستند، بلکه بر ضرورت نمایش فوتبال در سینما‌های کشور نیز تأکید دارند.
نمایش مسابقات مهم جام‌جهانی یا حداقل ۳بازی تیم ملی فوتبال کشورمان در سینماها، ۴حسن بزرگ صنفی و فراصنفی دارد: نخست آنکه سبب رونق سینماها شده و خسارات ۲ماه ناآرامی‌ها را به حداقل ممکن کاهش می‌دهد، دوم آنکه روح سینما رفتن را در مخاطبان سینما و البته آن دسته‌ای که چندان قائل به فیلم دیدن در سالن‌های سینما نیستند، بیدار کرده و آن‌ها را با ویژگی‌های سالن‌های تاریک و حس ناب فیلم دیدن در سینما آشنا می‌کند. نمایش فوتبال در سینماها، یک بازی چهارسر برد است که هم نیاز‌های فوتبال‌دوستان پوشش داده می‌شود، هم سینماداران به سود خوبی می‌رسند، هم خواست نهاد‌های امنیتی و انتظامی تامین می‌شود و هم غصه‌ها و تلخی اخبار این روزها، جای خود را به بارقه‌های امیدبخش و شادی‌آفرین می‌دهند. سوم آنکه سبب تخلیه هیجانات طیفی از مخاطبان شده که خیلی بهتر است در سینماها به‌وقوع بپیوندد تا در کف خیابان؛ چراکه هم کنترل ماجرا آسان‌تر می‌شود و هم خطری، هم‌میهنان را تهدید نکرده و از سوءاستفاده اغتشاشگران از این تخلیه هیجانات نیز تاحدودی جلوگیری می‌کند. چهارم هم آنکه نمایش فوتبال در سینماها، سبب تقویت نشاط عمومی جامعه شده و حال مردم را بهتر می‌کند که این عملکرد‌ها می‌تواند در نقشه‌راه کلی نظام در جهت تقویت نشاط اجتماعی تفسیر شده و بازده بسیار خوبی داشته باشد.
طبق این ۴ضرورت، دلیلی ندارد کسی بخواهد با نمایش فوتبال در سینماها مخالف باشد. یک بازی چهار سر برد که هم نیاز‌های فوتبال‌دوستان پوشش داده می‌شود، هم سینماداران به سود خوبی می‌رسند، هم خواست نهاد‌های امنیتی و انتظامی تامین می‌شود و هم غصه‌ها و تلخی اخبار این روزها، جای خود را به بارقه‌های امیدبخش و شادی‌آفرین می‌دهند. در کنار تمامی این موارد، حال سینما با نمایش این مسابقات و البته اکران فیلم‌های پرمخاطب جدید بهتر می‌شود؛ رویکردی که با جدیت شورای صنفی نمایش و البته سازمان سینمایی در اجرایی کردن ۳بند حمایتی جدید قابل تحقق خواهد بود؛ بنابراین جام‌جهانی، مانعی برای فروش فیلم‌های روی پرده ایجاد نخواهد کرد. مدل اجرایی پخش مسابقه‌های جام‌جهانی فوتبال در سینماها، در جلسه اخیر شورای صنفی نمایش مورد بحث قرار گرفته و این اتفاق در مورد ۳بازی تیم ملی فوتبال کشورمان با توافق‌های لازم با دستگاه‌های مربوطه نهایی شده است. این مهم البته باید برای پخش دیگر مسابقات مهم این رویداد نیز به ارزش‌افزوده بیشتری ختم شود.»
بی‌تصمیمی تا لحظه آخر
اولین‌بار ۱۲سال پیش و هنگام برگزاری رقابت‌های جام‌جهانی۲۰۱۰، فوتبال روی پرده سینماها رفت؛ دورانی که مثل امروز، اقبال عمومی مردم از فیلم‌ها کاهش یافته بود و البته همان زمان هم عده‌ای از صاحبان فیلم‌ها و اهالی سینما، منتقد نمایش فوتبال در سالن‌های سینما بودند. با این همه تعدادی از مسابقات جام‌جهانی۲۰۱۰ در چند پردیس به نمایش درآمد و تماشاگران با بوق و پرچم تیم‌های مورد علاقه‌شان، فضای سالن‌های سینما را شبیه استادیوم‌ها کردند. جالب اینکه سال۸۹ هم طرح پخش مسابقات فوتبال با وجود موافقت‌های ضمنی و تصمیم دولت بر این اتفاق در روزهای آخر نهایی شد.
در این سال‌ها پخش مسابقات مهم فوتبال در پردیس‌ها تبدیل به سنت شد، ولی همیشه همه‌چیز تا آخرین لحظات منوط به تصمیم‌گیری نهاد‌های امنیتی و انتظامی و شورای تامین بود. این بار هم داستان تغییری نکرده و در شرایطی که خبرهای غیررسمی حکایت از منتفی شدن ماجرای پخش فوتبال دارد، هنوز چیزی به‌صورت رسمی اعلام نشده است. تردید به‌جای تصمیم و معلق نگه داشتن ماجرا تا دقیقه۹۰، گویی بخشی از قاعده بازی اکران فوتبال در سینماهاست. در فاصله ۱۲روز مانده به آغاز مسابقات جام‌جهانی فوتبال، احتمال میزبانی سینماها از علاقه‌مندان فوتبال زیاد نیست و به‌نظر می‌رسد اکران فوتبال در پردیس‌ها در موقعیت آفساید قرار گرفته است.
مسکنی به نام اکران فوتبال
با توجه به فروش ضعیف اغلب فیلم‌های روی پرده، سینماداران، نمایش مسابقات جام‌جهانی فوتبال را ناجی گیشه می‌دانند؛ اتفاقی که اگر به سود سینماداران باشد هم در نهایت فایده‌ای برای صاحبان فیلم‌ها ندارد. سعید خانی، پخش‌کننده و تهیه‌کننده سینما درباره ایده پخش بازی‌های جام‌جهانی در سینماها به مهر می‌گوید: «واقعیت این است که این اکران‌ها حتی اگر عملی هم شود، عایدی برای سینماگران ندارند و تنها سینماداران از آن منتفع می‌شوند. برای برنامه‌ریزی اکران در آن مقطع هم باید زودتر فکری کنیم؛ چراکه همزمان با جام‌جهانی هیچ صاحب فیلمی تمایل به اکران فیلم خود ندارد؛ به‌خصوص که امروز شرایط بحرانی‌تر هم شده است؛ حتی اگر فرض بگیریم که شورای تأمین با این اکران‌ها موافقت کند، نهایت برای ۳بازی تیم ملی ایران منفعتی برای ما دارد و راه‌حل قطعی برای مشکل سینما نیست.»
منبع: همشهری آنلاینمنبع: آفتاب
کلیدواژه: سینما فوتبال نمایش فوتبال در سینما فوتبال در سینما ها مسابقات جام جهانی فوتبال در سینماها سالن های سینما جام جهانی فوتبال اکران فوتبال نمایش مسابقات مسابقات مهم فیلم ها نهاد ها تیم ملی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۷۱۳۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تبلیغات گل درشت در تلویزیون، سینما و شبکه نمایش خانگی به مرز فاجعه رسیده است/ تلویزیون شفاف‌سازی کند
حسین قره: آقایان در تلویزیون که خیال خودشان را راحت کرده‌اند، انگار وقت و زمان و گوش و چشم سایر حواس و قوای فاهمه و... که مخاطبان دارند، مِلک حضرتشان است و تصمیم و کنترلش با خودشان نیست، اخیراً هم که دیگر تبلیغ نمی‌سازند، در واقع خود آگهی‌ها به سریال وسط فوتبال و سریال و... تبدیل شده است، شاید مخاطب یادش برود که داشت چه می‌دید و البته دیده شده بعضی از مواقع خود پخش هم یادش رفته و رفته‌اند برنامه بعدی.
تلویزیون شفاف‌سازی کنداگر مخاطب تلویزیون باشید گاهی آن قدر تبلیغات طولانی است که نسبت به زمان پخش و قیمت ثانیه و دقیقه تبلیغات در تلویزیون این شائبه برایتان پیش می‌آید که صداوسیما در شکل کلی سهام‌دار آن کالا و خدمات است؛ چون واقعاً خارج توجیه است، مثلاً فرض بفرمایید یک نوعی از چرخ‌گوشت (تعمداً اسم و اصل برند و کالا را نمی‌گویم) هست که شما هر وقت تلویزیون را روشن کنید اول تبلیغ‌کنندگان آن را می‌بینید. اگر یک برند برنامه بلندمدتی داشته باشد که هر خانواده ایرانی (حدود ۲۵ میلیون خانوار) یکی از این وسیله را داشته باشند، حتی اگر ۸۰ درصد سود حاصل از هر دستگاه را صرفه تبلیغات تلویزیونی کند باز هم باتوجه‌به ساعات پخش در میان‌برنامه‌ها یا بین نیمه‌های فوتبال و... توجیه اقتصادی ندارد، آخر تبلیغات حاصل عدد و رقم است، یک برند این میزان از سود را هزینه می‌کند تا این میزان از بازار هدف محصولاتش را بخرند، آخر تک‌محصولی که بازار جهانی هم ندارد، این همه تبلیغ را با چه توجیه اقتصادی انجام می‌دهد. مگر اینکه مثلاً در آغاز سال با بخش آگهی تلویزیون یک قرارداد کلی بسته شده باشد که مثلاً N هزار ساعت بخش در سال به قیمت N میلیارد تومان و گرفتن دو نوع تخفیف، یکی از بابت این که کالا موردبحث تولید ایرانی است و حمایت از بازار داخلی است و دیگر اینکه چون قرارداد موردی نیست و کلی و سالانه است.
همین‌جا چند سرفصل وجود دارد که می‌شود درباره آن صحبت کرد. یک اینکه تقریباً قریب به‌اتفاق تبلیغات این چنینی را چند بازیگر و احتمالاً یک شرکت تبلیغاتی می‌سازند، پرسش اول این است، آیا محدودیتی و رانتی خاص برای سازندگان تبلیغات وجود دارد یا نه تصادفاً این اتفاقات رقم خورده است.
دوم اینکه اگر محدودیتی نیست آیا چنین شرایطی برای همه تولیدکنندگان ایرانی وجود دارد. اگر چنین است آیا تلویزیون فراخوانی عموماً داده است که شرایط برای همه کالاها و همه بازارها و خدمات وجود دارد و می‌توانند از این بستر استفاده کنند. اگر این فراخوان داده شده و اگر شرایط برای همه یکسان است، در بازار تولید داخلی هیچ برند دیگری تمایل به این همه ساعت پخش ندارد؟ که این خود چند سرفصل دیگر را باز می‌کند که آیا برندها و تولیدکنندگان به این نتیجه رسیده‌اند که همین میزان هم هزینه کردن در تلویزیون گران است و بازگشت سرمایه ندارد چرا که سرمایه گران‌بهای اجتماعی تلویزیون ریزش داشته است.
فقط یک نکته دیگر می‌ماند که در شرایط اجتماعی امروز و مسئله زنان به کار با مداقه نیاز دارد، آقایان ابتدا و میان و انتهای بعضی از برنامه‌های گفت‌وگومحور درباره زنان، تبلیغاتی را نشان می‌دهند که دغدغه زنان خانه‌دار این سرزمین خلاصه می‌شود در پوره سیب‌زمینی، این هم سطح سلیقه و دغدغه و بلندنظری، واقعاً خود حماسه است. (تأکید می‌کنم که آن تبلیغات می‌تواند در برنامه‌های آشپزی و یا سرگرمی محور پخش شود؛ ولی بعد از هر برنامه‌های منظور است.)
دوباره و بلکه شاید دوباره باید تأکید کنم که صداوسیما به دلیل اختصاص بودجه ملی - که امسال ۲۴ هزار میلیارد تومان به آن اضافه شده است - باید نسبت به تمام کنش‌ها و واکنش‌ها، برنامه‌سازی‌ها، تولیدات و... پاسخگو به ملت باشد. اگر تلویزیون خصوصی بود یا همچون شبکه نمایش خانگی منبع مالش از بخش خصوصی تأمین می‌شد، این همه تأکید لازم نداشت و آقایان جبلی و جلیلی که بر مسند و صندلی یگانه رسانه ملی نشسته تکیه زده‌اند باید برای تک‌تک اقدامات پاسخگو باشند.
همان‌طور که همه می‌دانیم، بسیاری از هنرمندان و نویسندگان و... حوزه سینما چشم و دل از تلویزیون بریده‌اند و به سینما و شبکه نمایش خانگی پناه برده‌اند و ناگفته نماند که هنرمندان ترازی هم چشم و دل از همه چیز شسته‌اند و در سکوت نشسته‌اند. شاید توجیه بسیاری این است که «به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل». به‌هرتقدیر کار ما قضاوت نیست و هر که هر چه خود می‌خواهد همان می‌کند؛ اما نکته کجاست، در شبکه نمایش خانگی و سینما که بخش خصوصی دستی در تولید آن دارد برای تأمین هزینه یا نیاز به سرمایه‌گذاری دارد که نیتش سود کم و حضور در خلق هنر است و یا نه سرمایه‌گذاری که مثل هر تجارت و بازار و صنعتی به دنبال سود مکفی و به‌اندازه سرمایه است. بماند که هر کدام باشد مهم نیست مهم ارائه هنرمندانه تبلیغات در آثار است. این مسئله و پدیده هم مختص ما نیست، همه جهان گرفتار این نوع تولید تبلیغات هستند. این چرخه که باید کالای تولیدشده به دست مصرف‌کننده برسد و آن را مصرف کند که چرخه تولید دوباره بچرخد، هر چه هست فعلاً سرنوشت این عصر است؛ اما نوع ارائه آن بسیار مهم است.
تبلیغات گل درست حتی گرفتاری بزرگ‌ترین هنرمندان تاریخ معاصر بوده و هست. به‌خاطر دارم در یک نشست کارگردان فقید و بزرگ تئاتر جهان، پیتر بروک در زمان بخش یکی از جسورانه‌ترین آثارش (مهابهاراتا) در تلویزیون همین مشکل را داشته که هر ۱۵ دقیقه آن فیلم تئاتر قطع و برنامه به بخش آگهی می‌رفته است. این قطع حس و حال و هوا برای یک فیلم تئاتر و مخاطب و تولیدکنندگان آن عذاب‌آور بوده و پیتر بروک صحبت می‌کند و از سرمایه‌گذاران و گروه‌های تبلیغاتی می‌خواهد که اطلاعاتشان را در آخر و حتی تیتراژ بیاورند؛ ولی حس تماشاچی را در میانه اثر قطع نکنند. (نقل به مضمون عرض کردم؛ چون سال‌ها پیش این ویدئو را دیدیم.)
قاعده سریال ها و پخش‌های جهانی و تلویزیون‌ها خصوصی این است که هر ۲۰ دقیقه فرصتی یک تا دودقیقه‌ای به آگهی داده شود؛ اما اینکه در سریالی که هنرمندان برجسته در آن هستند به درودیوار آن تبلیغات چسبیده باشد و حتی در یک سریال مثلاً ساختمان مرکزی شرکت تبلیغ‌کننده دیده شود... (باز هم تأکید می‌کنم که از ارائه مصداقی واقعی پرهیز دارم) دیگر فاجعه گل درشتی است و از خارج از عرف تمام درس‌های تبلیغات است و قطعاً به ضدتبلیغ تبدیل می‌شود.
تبلیغات در عصر جدید با هنر گرافیک که هنری بصری است گره می‌خورد، مختصر و موجز و متناسب و با احترام به شعور مخاطب. اینکه در همه جای یک سریال نمای نزدیک بازیگر و سرش باشد و پشت سرش فلان شامپو که واقعاً ضدتبلیغ است. یکی از شروط استمرار یک هنر احترام به مخاطب است و هنرمندان آفرینشگر نباید اجازه دهند که تبلیغات غیرهوشمندانه و گل درشت به اعتبار آنان ضربه بزند.
توجه به تولید ملی و بهره‌مندی تولیدکنندگان که سالانه میلیون‌ها نفر از خدماتشان استفاده می‌کنند کار بسیار خوبی است، تبلیغات چنین پدیده‌ای است، اما استفاده در حد فوق ابزار و بی‌احترامی به مخاطب را باید خود هنرمندان فکری برایش بکنند. هنرمندانی که کار تبلیغات می‌کنند باید سرمایه‌گذاران را توجیه کنند که چه چیزی برای آنان مناسب است. تن‌دادن تمام به خواسته سرمایه‌گذار که احتمالاً خواسته‌ای داشته و اصرار دارد که در چنین شرایط اقتصادی پر ماجرایی سرمایه‌گذاری‌اش حداکثر سود را داشته باشد باید با قواعد هنر هم بخواند، برای اعتبار برندی که ساخته است حداقل بپذیرد که ارائه هنرمندانه کالا و خدمات برندش برای شرکت و تجارتش سودی بلندمدت خواهد داشت.
تبلیغات محیطی که در اختیار سینما و شبکه نمایش خانگی است هم یکی از سرفصل‌هایی است که می‌توان درباره آن نوشت که در این کوتاه نوشته نمی‌گنجد.
۵۷۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902705
جدول میزان بارش‌های فارس تا ساعت ۶:۳۰ امروز